WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR.........
WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR...............................
Heel langzaam, nou bij nader inzien eigenlijk best wel snel, komen we weer uit onze winterslaap.
Schip is naar de werf gebracht en de eerste blikken verf komen weer uit het vooronder. Wat deukjes in de romp, helaas, maar zonder opzet van een onoplettende collega watersporter, moeten er worden uitgedrukt/geslepen en weer ingelast. Ook al zie je de bijna 30 meter niet snel over het hoofd, hij kan ook behoorlijk in de weg liggen zullen we maar zeggen tijdens het zeilen.
Met de kwasten in de aanslag staan we weer te popelen op de kade (erg, héél erg positief gebracht dan he) om de boel weer te schilderen.
In maart varen we weer uit en natuurlijk moet alles er weer gelikt uitzien voor een nieuw seizoen vol feesten, bedrijfsuitjes, teambuilding events, verjaardagen en andere gezellige gelegenheden.
Vorig jaar maart was het al heel vroeg prachtig lenteweer en was het complete schip al snel weer strak in de lak, door voornamelijk ondergetekende. Of we dat dit jaar ook gaan redden hangt van het weer af ( en van mijn goede of slechte zin, waarbij ik doorsla naar het laatste en al aan voel aankomen dat we er nu eens een collectieve inspanning van kunnen gaan maken). Ook al was er weinig vorst, het schip ligt het hele jaar door in alle weersomstandigheden en vraagt hier en daar dringend, toch steeds weer ,om een stukje verzorging. Aangezien we het uiterlijk van het Hollandsch Diep zien als uithangbord van onze onderneming op zeker van groot belang. Mijn uitgangspunt is dat als onze gasten er voor kiezen om met een witte broek aan boord te komen ze ook met dezelfde kleur weer van boord moeten kunnen en toch overal hebben kunnen zitten ( persoonlijk toegebrachte lek en knoeiongelukjes aan die witte kledingstukken vallen niet onder mijn verantwoordelijkheid).
De touwen en de blokken en andere losse onderdelen halen we er gelijk na "de bietentocht" af, omdat deze voor ons meestal sluiting van het seizoen betekent. Die liggen voor het behoud in de wintermaanden lekker binnen. Dit jaar een stuk makkelijker qua ruimte aangezien we aan de wal zijn gaan wonen eind november en er een enorme vracht persoonlijke spullen met ons mee is verhuisd. Het mooie van een schip zijn de verborgen ruimtes. Nadeel ervan is wel dat je je rot schrikt wat je zo allemaal aan boord gesleept hebt door de jaren heen. Ons nieuwe huis, een steenworp van het schip, als het ware liggend in onze achtertuin, was alleen hiermee al vol voordat de verhuiswagen nog moest komen. Tot mijn grote ontzetting kwam die voorrijden met nog veel meer huisraad, opgeslagen uit een vorig leven aan de wal. Zonder Peter van der Vorst erbij te hoeven halen met zijn programma "je leven in puin" is het wonderwel toch weer goed gekomen, voornamelijk dankzij een ruime zolder. Verleggen we het probleem gewoon even naar de volgende volksverhuizing.
Het kombuis en ruim wordt onder het genot van de meest foute muziek uit onze platenspeler weer driftig uitgesopt. Klein nadeel ten op zichtte van een CD is dat een plaat zo is afgelopen en je snel alweer dat ding om moet draaien of vervangen voor de volgende. Toch sopt het opperbest onder het genot van Shantykoren, Corrie Konings, Heintje, ABBA en nog veel meer nostalgie die door het ruim heen schalt. En mocht het weer buiten nou eens een keer niet meezitten vinden onze gasten dit ook. Jeugdsentiment ten top. Bij complete verbijstering bij de jongeren aan boord of allergisch aangelegde types van dit genre blijkt dat zij de plug inn voor hun eigen playlist echt in no-time gevonden hebben en zijn ook zij tevreden.
We zijn er al weer bijna klaar voor, wij hopen u ook! Tot ziens, Jeannette
