Lullig vaantje.

Prachtig weer in Willemstad, het moment om een van de grootste klussen te doen die een schip rijk is. Als hij staat, op afstand dus, ziet hij er nog prima uit. Als nieuw zelfs. Voor de zekerheid toch maar even van dichtbij gekeken. Nou dat viel vies tegen. Alle lak was gebladerd en op menig plek er zelfs af.

Het strijken van de mast is geen lullig iets. Ruim 25 meter massief hout, onnoemelijk zwaar, langzaam, heel langzaam naar beneden. Het vergt wat voorbereiding maar als hij gaat dan gaat ie. De gangboorden en dekken liggen vol met kabels en touwen, Fatsoenlijk lopen is er even niet meer bij. Hij moet volledig kaal dus de schuurmachines maken overuren. Nu de mast toch gestreken is kunnen we gelijk iets aan het lullige windvaantje doen, een zielig blauw lapje, wat nog nauwelijks enige windrichting aan kan geven. De kloten staan inmiddels in de ongekookte lijnolie dus als die volgezogen zijn kunnen die weer aan het grootzeil vast en rolt de boel weer gemakkelijk omhoog zodra we de zeilen gaan hijsen. heus er was een tijd dat wij, zonder in het bezit te zijn van een schip ( laat staan twee) op een terrasje zaten met mooi weer.