DOG FOR RESCUE
Dog for rescue,
Waar onze eerste scheepshond Jur, de Parson Russel Terriër, het niet redde aan boord gaat ook deze uit Griekenland overgevlogen "rescue dog" het niet redden. Als schattig puppy gevonden via vrienden op internet. Wat is ie klein, wat is ie schattig. Zie je die trouwe honden oogjes? De foto van zijn moeder leerde ons dat het een leuk middenklassertje was met de prachtige naam George (klein beetje "wischfull thinking" geassocieerd met de heerlijkheid die verder van achteren Clooney heet).
Vanuit Griekenland speciaal overgevlogen om onze bemanning te versterken. het begon al met de loopplank wat voor het beessie meer leek op een onneembare vesting maar gewapend met een zak vol hondensnoep kwamen we een eind. In de buurt van de Griekse achtertuin waar hij geboren en ook de eerste weken getogen was reed blijkbaar niet erg veel verkeer want bij iedere auto verstijfde hij en ging in zijn achteruit. Ook hier snoep en geduld deed wonderen. Moddervet zou hij worden van al die omkoopschandalen ware het niet dat het arme dier wat verstekelingen had meegebracht in de vorm van Giardia parasieten.
Zodra iemand tijdens het uitlaten me attent maakte op zijn grote, lompe poten en de te verwachte groeispurt werd ik daar knap chagrijnig van. Ik zie zoveel collega's met leuke scheepsmaatjes en dat wil ik ook.
Jur onze vorige hond bleek een sterkere leider dan ik. Ondanks de vele cursussen en gedragstherapieën was ik niet in staat hem de overheersen. Doodleuk pieste hij een vriend in zijn nek terwijl hij achter hem op de leuning van het bakstel lag. Hij gedijt nu prima in een roedel waar zijn huidige baas wel een echte leider bleek. Met pijn in ons hart hebben we afscheid genomen van de meest lieve dondersteen die het alleen erg leuk deed op het hoofddek als we stillagen in de haven. Zodra de zwaarden vielen, de storm de lijnen deden zingen en de motor starten een bijna fatale hartstilstand betekende voor onze viervoeter moet je keuzes maken. Dan kies je niet voor jezelf.
Nu onze hartenbreker George toch een beetje uit de kluiten begint te schieten en ieder mens en kind een aangename verrassing vind, de straat onder schijt of tussen je benen vliegt als hij ook maar iets raars hoort of ziet denk ik ook nu dat we die gezellige scheepshond maar moeten vergeten. Gelukkig voor hem wonen we tegenwoordig aan de wal, op een paar meter van het schip en mag hij "thuis" blijven. Ik zie het al voor me, een bedrijf die zijn relaties meeneemt, mannen strak in het pak en George die bij het starten van de motor al op schoot springt en daar de gehele reis hoog en droog blijft zitten.
We proberen hem nu een omscholingscursus te geven. Als ik zo naar de foto kijk en wetende dat ik al een zak hondenkoeken verder ben om hem überhaupt al over te kunnen halen die kwast op te pakken dan denk ik dat dat wel ...........ehhh....................ik nog even verder moet denken over een carrière move voor onze lieve Griekse god. Misschien is lief zijn in zijn geval wel gewoon genoeg.
